Ο Κρίτων Βασιλικόπουλος σχολιάζει με ανάρτηση του στο facebook πως λειτουργούν οι πραγματικοί ηγέτες, δίνοντας το παράδειγμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

“Οκτώβριος του 325 π.Χ.
Ο Μέγας Αλέξανδρος οδηγεί το στράτευμά του στον δρόμο της επιστροφής από τις Ινδίες στη Βαβυλώνα. Η διαδρομή περιλαμβάνει αναγκαστικά μια μεγάλη δοκιμασία: πρέπει να διασχίσουν την έρημο της Γεδρωσίας.
Οι αντίξοες κλιματολογικές συνθήκες και η έλλειψη τροφής και κυρίως νερού αποδεκατίζουν τον στρατό των Μακεδόνων.
Κάποια στιγμή, οι στρατιώτες εντοπίζουν λίγο νερό, το βάζουν σε ένα κράνος και τρέχουν να το δώσουν στον Αλέξανδρο.
Ο Αλέξανδρος παίρνει το κράνος, το σηκώνει ψηλά για να το δουν όλοι και αντί να πιεί το νερό, το χύνει στο χώμα!
Οι διψασμένοι στρατιώτες ξεσπούν σε ουρανομήκεις ιαχές αποθεώνοντας τον Αλέξανδρο.
Όπως γράφει ο Αρριανός, «επί τώδε τω έργω ες τοσόνδε επιρρωσθήναι την στρατιάν ξύμπασαν ώστε εικάσαι αν τινα πότον γενέσθαι πάσιν εκείνο το ύδωρ το προς Αλεξάνδρου εκχυθέν».
Δηλαδή, με αυτή την πράξη του Αλέξανδρου ήταν σαν να ξεδίψασε ολόκληρο το στράτευμα.“